Με αφορμή την Πανελλήνια ημέρα κατά του Σχολικού Εκφοβισμού η Κοινωνική Λειτουργός διάβασε στα παιδιά το βιβλίο με τίτλο “Τα χέρια δε χτυπάνε, τα χέρια αγαπάνε”
Τι μπορεί να κάνει ένα χέρι όταν είναι λυπημένο; Υπάρχουν πολύχρωμα χέρια; Και αν ναι πως αποκτούν τα χρώματά τους; Ένα παραμύθι με χέρια που... αγγίζουν το φαινόμενο της βίας... δίνουν απλόχερα την αγάπη τους και... ανοίγουν πολλά παράθυρα στη χρωματιστή πλευρά της ζωής.
Το βιβλίο μιλά για όσα μπορεί να αισθάνεται ένα παιδί που χτυπάει όπως λύπη, μοναξιά, θυμό, μέσα από το συμβολισμό του χεριού. Έχει ανάγκη να το προσέξουν, να το ακούσουν, να το αγκαλιάσουν. Ένα φίλο να του δείξει πως δεν είναι μόνο και μαζί με οδηγό την αγάπη όλα μπορούν να αλλάξουν μαγικά και να γίνουν πιο όμορφα.
Με αφορμή την Πανελλήνια Ημέρα κατά του Σχολικού Εκφοβισμού στις 6/3, το βιβλίο αυτό γίνεται η αφορμή για να συζητήσουμε για άλλη μια φορά με τα παιδιά όλους τους τρόπους με τους οποίους μπορούμε να μοιραζόμαστε τα συναισθήματά μας με τους άλλους. Πόσο σημαντικό είναι να βάζουμε σε λέξεις αυτό που νιώθουμε, να ζητάμε βοήθεια όταν δυσκολευόμαστε να διαχειριστούμε μια κατάσταση ή ένα συναίσθημα, να σκεφτόμαστε τους άλλους. Ένα χτύπημα δε μας κάνει να νιώθουμε καλύτερα. Προκαλεί πόνο και λύπη όχι μόνο σε αυτόν που χτυπάμε, αλλά και σε εμάς τους ίδιους. Τα κάθε παιδί μοιράζεται με την υπόλοιπη ομάδα τι του αρέσει να κάνει με τα χέρια του και στη συνέχεια ζωγραφίζουν το δικό τους μοναδικό, πολύχρωμο χεράκι και το κολλάνε σε ένα χαρτόνι με κεντρικό μήνυμα “ τα χέρια δε χτυπάνε, τα χέρια αγαπάνε”!
