Ευχαριστούμε θερμά την κα Λιάγκουρη Ευτυχία Κοινωνική Λειτουργό, που έκανε μια εξαιρετική παρουσίαση στους γονείς του 145ου , 30ου, & 144ου Νηπιαγωγείων Αθηνών με θέμα “Ο ρόλος του σχολείου στην ψυχοκοινωνική εξέλιξη του παιδιού”
Ρόλος Σχολείου και Οικογένειας στην Ψυχοκοινωνική Εξέλιξη
“Το βήμα που μπορώ”, Φρόσω Φωτεινάκη
Ένα παιδί περιγράφει την καθημερινότητά του στο σχολείο, στις δραστηριότητες, στα πάρτι. Εκφράζει ανοιχτά κάθε φόβο, κάθε αρνητική σκέψη και αγωνία του. Όσο μοιράζεται τις δυσκολίες του, μια κρυφή υπερδύναμη το αγκαλιάζει, γεμίζοντάς το θάρρος και δύναμη για να προχωρήσει. Μάλιστα, ανακαλύπτει πως αυτή η κρυφή υπερδύναμη υπήρχε πάντα μέσα του.
Ένα βιβλίο για τα μικρά βήματα απέναντι στο παιδικό άγχος και στον φόβο, που οδηγούν σε μεγάλα κατορθώματα.
Ύστερα από την ανάγνωση του βιβλίου, τα παιδιά αυθόρμητα μοιράστηκαν εμπειρίες για δικές τους στιγμές, όπου ένιωσαν φόβο ή άγχος τόσο από το χώρο του σχολείου, όσο και από το σπίτι. Μιλήσαμε για όλα όσα μπορεί να μας δυσκόλευαν όταν ήμασταν μικροί, όμως μεγαλώνοντας, με προσπάθεια και επιμονή καταφέραμε τόσα πολλά σπουδαία πράγματα!
Στη συνέχεια ακολούθησε μια δραστηριότητα ψυχικής ενδυνάμωσης που σκοπό είχε να βοηθήσει τα παιδιά να ανακαλύψουν το καθένα ξεχωριστά τι έχει καταφέρει να κάνει μόνο, χωρίς βοήθεια, όλα εκείνα τα επιτεύγματα που πλέον τα θεωρούν εύκολα και δεδομένα, που όμως παραμένουν σημαντικές κατακτήσεις.
Κάθε παιδί σηκώνεται όρθιο και κρατά στα χέρια του ένα κοντάρι. Του ζητάμε να σκεφτεί κάτι που στην αρχή του φαινόταν δύσκολο να μάθει, όμως μετά μεγαλώνοντας και προσπαθώντας το κατάφερε. Για καθένα από αυτά ένας κρίκος προστίθεται στο κοντάρι. Στο τέλος το παιδί σηκώνει ψηλά το κοντάρι με τους κρίκους και τα υπόλοιπα παιδιά το χειροκροτούν και το επιβραβεύουν. Το παιχνίδι δεν έχει στόχο να ενδυναμώσει σωματικά τα παιδιά, αλλά να ενισχύσει την ψυχολογία τους και να τους δείξει ότι όλοι μπορούμε να βάλουμε στόχους και να τους πετύχουμε!
*Η δράση είναι από το βιβλίο του Μάριου Μάζαρη “Καλώς ήρθες στον κόσμο που μπορείς, 50+2 δραστηριότητες για την ψυχική ενδυνάμωση του παιδιού”.
Το βιβλίο μας μιλά για τη μαγική λέξη “συγγνώμη” που κρύβει μέσα της πολλή δύναμη. Όλοι μπορεί να κάνουμε λάθη, να μιλήσουμε άσχημα σε κάποιον, να τον στεναχωρήσουμε με τη συμπεριφορά μας πολλές φορές άθελά μας, κάποιες άλλες πάλι επίτηδες. Είναι όμως σημαντικό κάθε φορά να ζητάμε συγγνώμη, να αναγνωρίζουμε τα λάθη μας και να προσπαθούμε να τα διορθώσουμε, με λόγια, αλλά και πράξεις. Μια συγγνώμη χρειάζεται θάρρος για να ειπωθεί, μπορεί όμως να γεμίσει την καρδιά μας με αγάπη, χρώματα και ζεστασιά…
Αφού συζητήσαμε με τα παιδιά για όλα τα παραπάνω, το κάθε παιδί ζωγράφισε τη δική του πολύχρωμη καρδιά, γράφοντας μέσα της τη λέξη “Συγγνώμη”.
Ένα βιβλίο για τη μοναδικότητα του κάθε παιδιού, που μας υπενθυμίζει πόσο ξεχωριστός και διαφορετικός είναι ο καθένας μας και πόσο σημαντικό είναι να είμαστε περήφανοι για όλα αυτά που μας κάνουν μοναδικούς, παράλληλα όμως να μην ξεχνάμε κάθε μέρα να προσπαθούμε να γίνουμε καλύτεροι.
Μιλήσαμε με τα παιδιά για την αγάπη που πρέπει να έχουμε στον εαυτό μας, επισημαίνοντας ότι η διαφορετικότητα δεν αφορά μόνο στην εξωτερική εμφάνιση, αλλά και στον τρόπο που νιώθουμε, σκεφτόμαστε και εκφραζόμαστε. Κι αυτό είναι που μας κάνει όλους τόσο υπέροχα μοναδικούς! Στόχος του βιβλίου είναι η ενδυνάμωση, η αγάπη για τον εαυτό και η αποδοχή της διαφορετικότητας των ανθρώπων μικρών και μεγάλων.
“Γεννήθηκες για να γίνεις τόσα πολλά πράγματα!
Όπου κι αν σε οδηγήσει το ταξίδι σου, μην ξεχνάς
Να είσαι περίεργος...
Να είσαι περιπετειώδης...
Να είσαι υπομονετικός...
Να είσαι γενναίος…
Να είσαι αστείος…
Και πάνω απ' όλα...
ΝΑ ΕΙΣΑΙ Ο ΕΑΥΤΟΣ ΣΟΥ!”
Με την Κα Ευτυχία, την Κοινωνική Λειτουργό, τα παιδιά διάβασαν το παραμύθι με τίτλο "Ο μικρός φόβος", Luke Scriven.
Ένα βράδυ πριν κοιμηθεί, ο Σαμ αφήνει ένα μικρό φόβο να μπει στο δωμάτιό του. Σε λιγάκι όμως ο μικρός αυτός φόβος δεν είναι πια και τόσο μικρός και τότε είναι που τα πράγματα δυσκολεύουν. Και έτσι καθώς η ιστορία κυλά από ένα φόβο τοσοδά ο Σαμ καταλήγει να ζει με ένα φόβο που μοιάζει να έχει καλύψει τα πάντα. Υπάρχει τρόπος να τον αντιμετωπίσει; Μια δυνατή και συγκινητική ιστορία για ανήσυχα παιδιά που εμπνέει, εμψυχώνει και καθησυχάζει.
Το βιβλίο έγινε η αφορμή να μιλήσουμε με τα παιδιά για τους φόβους που όλοι έχουμε, μεγάλοι και μικροί και τους τρόπους που μας βοηθούν να τους αντιμετωπίσουμε για να παραμείνουν πάντα μικροί και να μην επηρεάζουν την καθημερινότητά μας. Μοιραστήκαμε στην παρεούλα τους φόβους και τις ανησυχίες μας και προσπαθήσαμε να σκεφτούμε όλα όσα μας κάνουν να αισθανόμαστε ασφαλείς και ήρεμοι. Στη συνέχεια το κάθε παιδί έφτιαξε τη δική του ασπίδα του θάρρους, ζωγραφίζοντας από τη μια πλευρά το φόβο/ τους φόβους του και από την άλλη τι του δίνει θάρρος για να τον αντιμετωπίσει και να νιώσει ασφάλεια και ηρεμία. Σκοπός της δραστηριότητας ήταν να αναγνωρίσουν τα παιδιά το φόβο ως ένα ακόμη συναίσθημα που μπορούν να διαχειριστούν, ακόμη κι αν κάποιες στιγμές γίνεται μεγάλος.
Με αφορμή την Πανελλήνια ημέρα κατά του Σχολικού Εκφοβισμού η Κοινωνική Λειτουργός διάβασε στα παιδιά το βιβλίο με τίτλο “Τα χέρια δε χτυπάνε, τα χέρια αγαπάνε”
Τι μπορεί να κάνει ένα χέρι όταν είναι λυπημένο; Υπάρχουν πολύχρωμα χέρια; Και αν ναι πως αποκτούν τα χρώματά τους; Ένα παραμύθι με χέρια που... αγγίζουν το φαινόμενο της βίας... δίνουν απλόχερα την αγάπη τους και... ανοίγουν πολλά παράθυρα στη χρωματιστή πλευρά της ζωής.
Το βιβλίο μιλά για όσα μπορεί να αισθάνεται ένα παιδί που χτυπάει όπως λύπη, μοναξιά, θυμό, μέσα από το συμβολισμό του χεριού. Έχει ανάγκη να το προσέξουν, να το ακούσουν, να το αγκαλιάσουν. Ένα φίλο να του δείξει πως δεν είναι μόνο και μαζί με οδηγό την αγάπη όλα μπορούν να αλλάξουν μαγικά και να γίνουν πιο όμορφα.
Με αφορμή την Πανελλήνια Ημέρα κατά του Σχολικού Εκφοβισμού στις 6/3, το βιβλίο αυτό γίνεται η αφορμή για να συζητήσουμε για άλλη μια φορά με τα παιδιά όλους τους τρόπους με τους οποίους μπορούμε να μοιραζόμαστε τα συναισθήματά μας με τους άλλους. Πόσο σημαντικό είναι να βάζουμε σε λέξεις αυτό που νιώθουμε, να ζητάμε βοήθεια όταν δυσκολευόμαστε να διαχειριστούμε μια κατάσταση ή ένα συναίσθημα, να σκεφτόμαστε τους άλλους. Ένα χτύπημα δε μας κάνει να νιώθουμε καλύτερα. Προκαλεί πόνο και λύπη όχι μόνο σε αυτόν που χτυπάμε, αλλά και σε εμάς τους ίδιους. Τα κάθε παιδί μοιράζεται με την υπόλοιπη ομάδα τι του αρέσει να κάνει με τα χέρια του και στη συνέχεια ζωγραφίζουν το δικό τους μοναδικό, πολύχρωμο χεράκι και το κολλάνε σε ένα χαρτόνι με κεντρικό μήνυμα “ τα χέρια δε χτυπάνε, τα χέρια αγαπάνε”!
Σήμερα με την κοινωνική λειτουργό τα παιδιά επεξεργάστηκαν το βιβλίο με τίτλο “Το παγκάκι της φιλίας”, το οποίο μιλά για τα συναισθήματα των παιδιών όταν πηγαίνουν για πρώτη φορά σχολείο ή αλλάζουν σχολικό περιβάλλον και τον πρώτο καιρό δε γνωρίζουν κανένα. Μπορεί να νιώθουν μοναξιά, ντροπή, λύπη, να μην ξέρουν πώς να προσεγγίσουν τα άλλα παιδιά για να παίξουν ή πώς να τους μιλήσουν. Το παγκάκι της φιλίας υπάρχει στην αυλή πολλών σχολείων στην Ευρώπη και την Αμερική και βοηθά τα παιδιά να συνδεθούν, να κάνουν φίλους, να λύσουν τις διαφωνίες τους, να μοιραστούν τα συναισθήματά τους και να έρθουν κοντά. Σε ένα τέτοιο παγκάκι το κοριτσάκι της ιστορίας μας δημιουργεί μια καινούρια φιλία την πρώτη του μέρα στο σχολείο.
Τέλος τα παιδιά ζωγράφισαν το δικό τους παγκάκι της φιλίας και τον αγαπημένο τους φίλο/ φίλους να κάθονται μαζί.
Άλλο ένα εκπληκτικό βιβλίο μας διάβασε και σήμερα η Κα Ευτυχία, η Κοινωνική μας λειτουργός. Το βιβλίο είναι το “Γέτι, η δύναμη του ακόμη”, της Μαρίνας Γιώτη. Το συγκεκριμένο βιβλίο κέρδισε το Βραβείο Κοινού 2020 στην κατηγορία Ελληνική Παιδική Λογοτεχνία
Είναι τελικά οι δυνατότητες και οι ικανότητές μας κάτι σταθερό ή μεταβάλλονται με την προσπάθεια που καταβάλλουμε;
Το Γέτι είναι ο φανταστικός φίλος του Αγοριού. Το ακολουθεί παντού, αλλά μπορεί να πει μονάχα μία λέξη... ακόμη.
Το Αγόρι ανακαλύπτει ότι αυτή είναι μια μαγική λέξη που, όταν τη χρησιμοποιεί σωστά, το μυαλό του μεγαλώνει και μπορεί να καταφέρει τα πάντα, αρκεί να προσπαθήσει.
Ένα βιβλίο ψυχικής ενδυνάμωσης που βοηθά τα παιδιά να καταλάβουν ότι μπορούν να καταφέρουν οτιδήποτε θελήσουν όσο δύσκολο κι αν φαίνεται τώρα. Μέσα από συνεχή προσπάθεια και επιμονή κάθε “θέλω” τους μπορεί να γίνει πραγματικότητα!
Μετά την αφήγηση του βιβλίου συζητήσαμε όλα εκείνα τα μικρά ή μεγάλα που τα παιδιά έχουν ήδη κατακτήσει μεγαλώνοντας και στη συνέχεια το κάθε παιδί σκέφτηκε τι είναι αυτό που ακόμη δεν έχει καταφέρει και επιθυμεί μια μέρα να το κατορθώσει. Οι στόχοι τους καταγράφηκαν σε ένα χαρτόνι που στο κέντρο του είχε τη λέξη “ακόμη”, για να μας θυμίζει ότι τίποτα δεν είναι ακατόρθωτο, αρκεί να προσπαθήσουμε ξανά και ξανά, μέχρι να τα καταφέρουμε!
Σήμερα η Κα Ευτυχία μας διάβασε το βιβλίο με τίτλο “10 ιδέες για να αλλάξουμε τον κόσμο με καλοσύνη”
Πόσο εύκολο είναι:
-να χρησιμοποιείς τις «μαγικές λέξεις»;
-να βοηθάς τους γύρω σου;
- να μοιράζεσαι;
-να κάνεις δημιουργικά δωράκια σε όσους αγαπάς;
-να φέρεσαι στους γύρω σου όπως θα ήθελες να σου φερθούν;
Κάθε ιδέα κατά την αφήγηση του βιβλίου, είναι αφορμή για συζήτηση με τα παιδιά, έκφραση αποριών, συναισθημάτων και προσωπικών εμπειριών για τους τρόπους με τους οποίους τα ίδια έχουν δείξει καλοσύνη, στην καθημερινότητά τους.
Τέλος, τα παιδιά αποτυπώνουν μέσα από τις ζωγραφιές τους με ποιον τρόπο έχουν δείξει κάποια στιγμή καλοσύνη σε κάποιον.
Σήμερα η Κα Ευτυχία μας διάβασε το παραμύθι “Τρώγεται η ενσυναίσθηση;” της Φρόσως Φωτεινάκη.
Πώς νιώθει το παιδί που δεν πρόλαβε να μαζέψει ούτε ένα γλυκό από τη σπασμένη πινιάτα;
Πώς αισθάνεται το μόνο παιδί που δεν κάλεσε ο συμμαθητής του στο πάρτι;
Πώς χτυπάει η καρδιά σου όταν γελούν μαζί σου, και πώς όταν παίρνουν τα παιχνίδια σου;
Ένα βιβλίο για την ενσυναίσθηση, τη δεξιότητα που είναι η απάντηση σε κάθε μορφή βίας, που είναι ο πλοηγός μας προς τον κόσμο που μας αξίζει.
Ένα βιβλίο που καλλιεργεί τη συναισθηματική νοημοσύνη στην πρώτη παιδική ηλικία, μαθαίνοντάς μας να δημιουργούμε ασφαλείς και υγιείς σχέσεις.
Το βιβλίο είναι η αφορμή για να μιλήσουμε στα παιδιά μέσα από παραδείγματα για τους τρόπους με τους οποίους μπορούμε να δείξουμε ενσυναίσθηση στους άλλους, να σκεφτούμε δηλαδή πώς νιώθουν οι άλλοι και τι θα μπορούσαμε να κάνουμε εμείς κάθε φορά για να τους βοηθήσουμε να αισθανθούν καλύτερα, να αισθανθούν ότι κάποιος τους νοιάζεται.
Στη συνέχεια δημιουργούμε μαζί με τα παιδιά την αφίσα της ενσυναίσθησης
Τμήμα 1
Στην επόμενη συνάντησή μας τους παρουσιάζουμε υποθετικές ιστορίες προκειμένου να σκεφτούν πώς αισθάνεται κάθε φορά ο ήρωας της ιστορίας και τι θα μπορούσε να κάνει καθένας από εμάς για να δείξει ενσυναίσθηση και να βοηθήσει τον ήρωα.
Στην σημερινή τους συνάντηση με την κα Λιαγκούρη, την Κοινωνική Λειτουργό τα παιδιά ασχολήθηκαν με ένα καινούργιο και πολύ ενδιαφέρον βιβλίο με τίτλο " Η Μικρή μουντζούρα".
Σε μια λαμπερή, γεμάτη χρώμα πόλη ζουν ευτυχισμένοι και αγαπημένοι οι πολύχρωμοι και διαφορετικοί κάτοικοί της. Η μικρή Μουντζούρα, όπως μαρτυρά και το όνομά της, είναι η μόνη χωρίς στάλα χρώμα και όνειρό της είναι να γίνει κι εκείνη, όπως οι φίλοι της. Η μουντζουρωσύνη της, την κάνει να νιώθει διαφορετική και τη γεμίζει λύπη. Μια μέρα όμως είναι αρκετή για να αλλάξει τη ζωή όλων και να αποδείξει στη μικρή Μουντζούρα πόσο σημαντική και ξεχωριστή είναι.
"Η Μικρή Μουντζούρα" είναι ένα βιβλίο που μιλά για τη διαφορετικότητα, την αποδοχή, τον αυτοσεβασμό. Ο κάθε άνθρωπος είναι ξεχωριστός, μοναδικός και ικανός να κάνει σπουδαία πράγματα, αρκεί να το θελήσει.
Δεύτερη συνάντηση των μαθητών με την κα Ευτυχία την Κοινωνική Λειτουργό και το βιβλίο που διαβάσαμε ήταν το "Να σε κάνω μια αγκαλιά;" της Φρόσως Φωτεινάκη.
Στόχος της δράσης “Δωρεάν αγκαλιές” είναι η ενθάρρυνση του παιδιού να ζητάει βοήθεια- αγκαλιά- αποδοχή, αλλά και η γνωριμία με τη λέξη "συναίνεση".
Οι δωρεάν αγκαλιές είναι φύλλα χαρτί που κολλάμε στον τοίχο και που το κάτω μέρος του κάθε φύλλου το έχουμε χωρίσει με ψαλίδι σε λωρίδες. Οι λωρίδες έχουν ζωγραφισμένη από μια καρδιά. Ενθαρρύνουμε τα παιδιά, όποια στιγμή μέσα στη μέρα νιώσουν την ανάγκη, να πλησιάσουν το χαρτί, να κόψουν μια λωρίδα και να την προσφέρουν σε κάποιον/-α κάνοντας την ερώτηση "Θες να μου κάνεις μια αγκαλιά;".
Η συγκεκριμένη δράση είναι μια αφορμή για να μιλήσουμε για τη σημασία της συναίνεσης στα παιδιά, της δυνατότητας δηλαδή που έχει το κάθε άτομο να αρνηθεί κάτι που του προτείνουμε, όπως και να τονίσουμε ότι αυτό δεν είναι κακό. Ο σεβασμός στα θέλω του άλλου είναι εξίσου σημαντικός με το να ακούμε τα δικά μας. Σε αυτήν την περίπτωση της άρνησης, επιστρατεύεται η δασκάλα για να δώσει την επιθυμητή αγκαλιά.
Η δράση είναι από το βιβλίο του Μάριου Μάζαρη “Καλώς ήρθες στον κόσμο που μπορείς, 50+2 δραστηριότητες για την ψυχική ενδυνάμωση του παιδιού”
Η Κοινωνική Λειτουργός κα Ευτυχία Λιαγκούρη είχε την πρώτη της συνάντηση με τα παιδιά και τους διάβασε το βιβλίο με τίτλο " Δυνατά συναισθήματα ".
