"Συγγνώμη" Ιζαμπέλλα Πάλια

 

Το βιβλίο μας μιλά για τη μαγική λέξη “συγγνώμη” που κρύβει μέσα της πολλή δύναμη. Όλοι μπορεί να κάνουμε λάθη, να μιλήσουμε άσχημα σε κάποιον, να τον στεναχωρήσουμε με τη συμπεριφορά μας πολλές φορές άθελά μας, κάποιες άλλες πάλι επίτηδες. Είναι όμως σημαντικό κάθε φορά να ζητάμε συγγνώμη, να αναγνωρίζουμε τα λάθη μας και να προσπαθούμε να τα διορθώσουμε, με λόγια, αλλά και πράξεις. Μια συγγνώμη χρειάζεται θάρρος για να ειπωθεί, μπορεί όμως  να γεμίσει την καρδιά μας με αγάπη, χρώματα και ζεστασιά… 

Αφού συζητήσαμε με τα παιδιά για όλα τα παραπάνω, το κάθε παιδί ζωγράφισε τη δική του πολύχρωμη καρδιά, γράφοντας μέσα της τη λέξη “Συγγνώμη”.

"Να είσαι ο εαυτός σου" Peter Reynolds

 

Ένα βιβλίο για τη μοναδικότητα του κάθε παιδιού, που μας υπενθυμίζει πόσο ξεχωριστός και διαφορετικός είναι ο καθένας μας και πόσο σημαντικό είναι να είμαστε περήφανοι για όλα αυτά που μας κάνουν μοναδικούς, παράλληλα όμως να μην ξεχνάμε κάθε μέρα να προσπαθούμε να γίνουμε καλύτεροι. 

Μιλήσαμε με τα παιδιά για την αγάπη που πρέπει να έχουμε στον εαυτό μας, επισημαίνοντας ότι η διαφορετικότητα δεν αφορά μόνο στην εξωτερική εμφάνιση, αλλά και στον τρόπο που νιώθουμε, σκεφτόμαστε και εκφραζόμαστε. Κι αυτό είναι που μας κάνει όλους τόσο υπέροχα μοναδικούς!  Στόχος του βιβλίου είναι η ενδυνάμωση, η αγάπη για τον εαυτό και η αποδοχή της διαφορετικότητας των ανθρώπων μικρών και μεγάλων.

“Γεννήθηκες για να γίνεις τόσα πολλά πράγματα!

Όπου κι αν σε οδηγήσει το ταξίδι σου, μην ξεχνάς

Να είσαι περίεργος...

Να είσαι περιπετειώδης...

Να είσαι υπομονετικός...

Να είσαι γενναίος…

Να είσαι αστείος…

Και πάνω απ' όλα...

ΝΑ ΕΙΣΑΙ Ο ΕΑΥΤΟΣ ΣΟΥ!” 

Ο μικρός φόβος, Luke Scriven

 Με την Κα Ευτυχία, την Κοινωνική Λειτουργό,  τα παιδιά διάβασαν το παραμύθι με τίτλο "Ο μικρός φόβος", Luke Scriven.

Ένα βράδυ πριν κοιμηθεί, ο Σαμ αφήνει ένα μικρό φόβο να μπει στο δωμάτιό του. Σε λιγάκι όμως ο μικρός αυτός φόβος δεν είναι πια και τόσο μικρός και τότε είναι που τα πράγματα δυσκολεύουν. Και έτσι καθώς η ιστορία κυλά από ένα φόβο τοσοδά ο Σαμ καταλήγει να ζει με ένα φόβο που μοιάζει να έχει καλύψει τα πάντα. Υπάρχει τρόπος να τον αντιμετωπίσει; Μια δυνατή και συγκινητική ιστορία για ανήσυχα παιδιά που εμπνέει, εμψυχώνει και καθησυχάζει.

Το βιβλίο έγινε η αφορμή να μιλήσουμε με τα παιδιά για τους φόβους που όλοι έχουμε, μεγάλοι και μικροί και τους τρόπους που μας βοηθούν να τους αντιμετωπίσουμε για να παραμείνουν πάντα μικροί και να μην επηρεάζουν την καθημερινότητά μας. Μοιραστήκαμε στην παρεούλα τους φόβους και τις ανησυχίες μας και προσπαθήσαμε να σκεφτούμε όλα όσα μας κάνουν να αισθανόμαστε ασφαλείς και ήρεμοι. Στη συνέχεια το κάθε παιδί έφτιαξε τη δική του ασπίδα του θάρρους, ζωγραφίζοντας από τη μια πλευρά το φόβο/ τους φόβους του και από την άλλη τι του δίνει θάρρος για να τον αντιμετωπίσει και να νιώσει ασφάλεια και ηρεμία. Σκοπός της δραστηριότητας ήταν να αναγνωρίσουν τα παιδιά το φόβο ως ένα ακόμη συναίσθημα που μπορούν να διαχειριστούν, ακόμη κι αν κάποιες στιγμές γίνεται μεγάλος. 

"Ο κύριος Ουφ"

Η εβδομάδα μας ξεκίνησε με το καθιερωμένο παραμύθι που μας διαβάζει κάθε φορά 

η κα Ευτυχία, η Κοινωνική Λειτουργός του σχολείου μας.

Σήμερα διαβάσαμε το βιβλίο με τίτλο "Ο κύριος Ουφ".

Ο Μπίλυ περνά μια δύσκολη μέρα. Ο κύριος Ουφ τον ακολουθεί παντού και τα κάνει όλα να φαίνονται τόσο δύσκολα. Κάποια στιγμή, οι δυο τους θα βρεθούν αντιμέτωποι και τότε θα συμβεί κάτι πολύ περίεργο…

Μια ιστορία για τη θλίψη, τις άσχημες σκέψεις και τα αρνητικά συναισθήματα που μας κάνουν να τα βλέπουμε όλα γκρίζα. 

Με αφορμή την ιστορία γίνεται και πάλι αναφορά στη σπουδαιότητα του μοιράσματος των συναισθημάτων μας με τους άλλους και εξηγούμε στα παιδιά ότι συχνά για να φύγει ένα άσχημο συναίσθημα, πρέπει να μιλήσουμε για αυτό σε κάποιον μεγάλο για να μας βοηθήσει (τη μαμά, τον μπαμπά, τη δασκάλα). 

Στη συνέχεια μαθαίνουμε όλοι μαζί πως να παίρνουμε βαθιές αναπνοές- κάνοντας κάποιες απλές ασκήσεις- όταν αισθανόμαστε αναστάτωση, θυμό, λύπη ή οποιοδήποτε άσχημο συναίσθημα και δημιουργούμε μια γωνιά χαλάρωσης/ ηρεμίας μέσα στην τάξη, προκειμένου τα παιδιά να καταφεύγουν όταν αισθάνονται την ανάγκη να χαλαρώσουν. 

Η γωνιά χαλάρωσης έχει ως στόχο να μάθουν τα παιδιά να διαχειρίζονται με υγιή τρόπο τα συναισθήματά τους και όταν νιώθουν ένταση ή αναστάτωση να ξέρουν ότι αφού συζητήσουν με τη δασκάλα, μπορούν να κάνουν ένα μικρό διάλειμμα από τις άλλες δραστηριότητες, παίρνοντας βαθιές αναπνοές οι οποίες βοηθούν στο να χαλαρώσει το σώμα και το μυαλό του παιδιού. 

Γωνιά ηρεμίας μπορεί να δημιουργηθεί και στο σπίτι, μέσα στο δωμάτιο του παιδιού, με λίγα μαξιλάρια, κάποια αγαπημένα βιβλία, μουσική και με την βοήθεια των γονιών πάντα, το παιδί να μάθει σταδιακά πώς να διαχειρίζεται τα έντονα αρνητικά του συναισθήματα.

“Το Ξενοδοχείο των Συναισθημάτων”

Σήμερα η κα Ευτυχία, η Κοινωνική μας Λειτουργός μας διάβασε το παραμύθι 

“Το Ξενοδοχείο των Συναισθημάτων”.

Το βιβλίο “Το Ξενοδοχείο των Συναισθημάτων” είναι ένας συμβολισμός για τα συναισθήματα

που έχει κάθε άνθρωπος, μεγάλος ή μικρός, τα οποία εναλλάσσονται κάθε μέρα και
παράλληλα μπορεί να συνυπάρχουν την ίδια στιγμή.
Κάθε μέρα είναι διαφορετική στο Ξενοδοχείο των Συναισθημάτων, γιατί και τα συναισθήματα
διαφέρουν… Κάποια είναι μεγάλα, ­κάποια είναι μικρά, κάποια είναι αόρατα και δε γνωρίζουμε
καν ότι είναι εκεί και κάποια άλλα έρχονται μαζί με τους φίλους τους.
Εδώ μένει ο Θυμός που φωνάζει δυνατά και τραντάζεται όλο το δωμάτιο.

Η Λύπη που μιλάει ψιθυριστά και πλημμυρίζει με τα δάκρυά της το μπάνιο. 

Η Ευγνωμοσύνη που δεν ζητά ποτέ τίποτα. 

Η Αυτοπεποίθηση και η Αυτοεκτίμηση που μας βοηθούν να ξεπεράσουμε τις δυσκολίες. 

Και όταν έρχεται η Αγάπη το ξενοδοχείο γεμίζει φως και γέλια. 

Η ιδιοκτήτρια του ξενοδοχείου πρέπει να δώσει χώρο και χρόνο στο κάθε συναίσθημα και να ακούσει τι θέλουν να της πουν, αλλιώς θα μείνουν για πολύ καιρό.
Όποιο συναίσθημα κι αν επισκεφτεί το ξενοδοχείο όμως, είναι περαστικό από εδώ. Γιατί τα
συναισθήματα ταξιδεύουν συνέχεια, σε πολλά διαφορετικά ξενοδοχεία σε ολόκληρο τον κόσμο…
«Το Ξενοδοχείο των Συναισθημάτων» είναι μια πολύ όμορφη αφορμή ώστε να μιλήσουμε στα
παιδιά για τη διαχείριση των συναισθημάτων τους, προτρέποντάς τα να τα αναγνωρίζουν και να τα αποδέχονται.

Μετά την αφήγηση του βιβλίου και την επεξήγηση των συναισθημάτων για τα οποία
ακούσαμε, δόθηκαν στα παιδιά τετράγωνα χαρτιά πάνω στα οποία ήταν γραμμένο από ένα
συναίσθημα. Τα παιδιά έπρεπε να δημιουργήσουν με τη φαντασία τους το συναίσθημα που
τους ζητήθηκε μέσα στο δωμάτιό του και στη συνέχεια να τα κολλήσουν σε ένα μεγάλο
χαρτόνι, φτιάχνοντας με αυτόν τον τρόπο, το δικό τους ξενοδοχείο συναισθημάτων.

Η μικρή Μουντζούρα

Στην σημερινή τους συνάντηση με την κα Λιαγκούρη, την Κοινωνική Λειτουργό τα παιδιά ασχολήθηκαν με ένα καινούργιο και πολύ ενδιαφέρον βιβλίο με τίτλο " Η Μικρή μουντζούρα".

Σε μια λαμπερή, γεμάτη χρώμα πόλη ζουν ευτυχισμένοι και αγαπημένοι οι πολύχρωμοι και διαφορετικοί κάτοικοί της. Η μικρή Μουντζούρα, όπως μαρτυρά και το όνομά της, είναι η μόνη χωρίς στάλα χρώμα και όνειρό της είναι να γίνει κι εκείνη, όπως οι φίλοι της. Η μουντζουρωσύνη της, την κάνει να νιώθει διαφορετική και τη γεμίζει λύπη. Μια μέρα όμως είναι αρκετή για να αλλάξει τη ζωή όλων και να αποδείξει στη μικρή Μουντζούρα πόσο σημαντική και ξεχωριστή είναι.

"Η Μικρή Μουντζούρα" είναι ένα βιβλίο που μιλά για τη διαφορετικότητα, την αποδοχή, τον αυτοσεβασμό. Ο κάθε άνθρωπος είναι ξεχωριστός, μοναδικός και ικανός να κάνει σπουδαία πράγματα, αρκεί να το θελήσει.
Τα παιδιά έφτιαξαν μια ομαδική ζωγραφιά, δημιουργώντας το καθένα το δικό του πολύχρωμο, διαφορετικό ανθρωπάκι, γύρω από τη μικρή Μουντζούρα, για να τους θυμίζει ότι καθένας από εμάς είναι διαφορετικός, ξεχωριστός και εξίσου σημαντικός με τους άλλους.

Να σε κάνω μια αγκαλιά;

Δεύτερη συνάντηση των μαθητών με την κα Ευτυχία την Κοινωνική Λειτουργό και το βιβλίο που διαβάσαμε ήταν το "Να σε κάνω μια αγκαλιά;" της Φρόσως Φωτεινάκη.

Στόχος της δράσης “Δωρεάν αγκαλιές” είναι η ενθάρρυνση του παιδιού να ζητάει βοήθεια- αγκαλιά- αποδοχή, αλλά και η γνωριμία με τη λέξη "συναίνεση".

Οι δωρεάν αγκαλιές είναι φύλλα χαρτί που κολλάμε στον τοίχο και που το κάτω μέρος του κάθε φύλλου το έχουμε χωρίσει με ψαλίδι σε λωρίδες. Οι λωρίδες έχουν ζωγραφισμένη από μια καρδιά. Ενθαρρύνουμε τα παιδιά, όποια στιγμή μέσα στη μέρα νιώσουν την ανάγκη, να πλησιάσουν το χαρτί, να κόψουν μια λωρίδα και να την προσφέρουν σε κάποιον/-α κάνοντας την ερώτηση "Θες να μου κάνεις μια αγκαλιά;".

Η συγκεκριμένη δράση είναι μια αφορμή για να μιλήσουμε για τη σημασία της συναίνεσης στα παιδιά, της δυνατότητας δηλαδή που έχει το κάθε άτομο να αρνηθεί κάτι που του προτείνουμε, όπως και να τονίσουμε ότι αυτό δεν είναι κακό. Ο σεβασμός στα θέλω του άλλου είναι εξίσου σημαντικός με το να ακούμε τα δικά μας. Σε αυτήν την περίπτωση της άρνησης, επιστρατεύεται η δασκάλα για να δώσει την επιθυμητή αγκαλιά.

Η δράση είναι από το βιβλίο του Μάριου Μάζαρη “Καλώς ήρθες στον κόσμο που μπορείς, 50+2 δραστηριότητες για την ψυχική ενδυνάμωση του παιδιού”

Δυνατά Συναισθήματα

 Η Κοινωνική Λειτουργός κα Ευτυχία Λιαγκούρη είχε την πρώτη της συνάντηση με τα παιδιά και τους διάβασε το βιβλίο με τίτλο " Δυνατά συναισθήματα ".

Το βιβλίο "Δυνατά Συναισθήματα" μας αφηγείται την ιστορία μιας ομάδας παιδιών που

χαρούμενα ξεκινούν τη μέρα τους, γεμάτα σχέδια και ενθουσιασμό. Μέσα στη

διάρκεια της μέρας τα συναισθήματα όλων εναλλάσσονται και η χαρά δίνει τη θέση

της στο θυμό, τη λύπη, την απογοήτευση, την κούραση. Κι αυτά τα συναισθήματα

όμως δεν κρατούν για πολύ, καθώς η ελπίδα, η αισιοδοξία και η διάθεση για παιχνίδι

και δημιουργία φέρνουν και πάλι το χαμόγελο στα πρόσωπα των παιδιών. Ένα

βιβλίο που μιλά για τη διαφορετικότητα, την ενσυναίσθηση και τα δυνατά μας

συναισθήματα που αλλάζουν διαρκώς μέσα στη μέρα και μας κάνουν να είμαστε

ξεχωριστοί και μοναδικοί.

Συναισθήματα

Η δραματοποίηση έχει κυρίαρχο ρόλο στο ελεύθερο παιχνίδι των παιδιών νηπιακής ηλικίας. Επιλέγουν ρόλους από το άμεσο κοινωνικό περιβάλλον ή ρόλους που έχουν εμπνευστεί από τους αγαπημένους τους ήρωες. Καθώς εμπλέκονται σε δημιουργικές δραστηριότητες έχουν την ευκαιρία να επικοινωνήσουν, να αλληλεπιδράσουν και να εκφράσουν συναισθήματα. Ειδικότερα, το κουκλοθέατρο σαν μορφή δραματικής τέχνης είναι από τις αγαπημένες ενασχολήσεις των παιδιών που επιλέγουν να είναι διαδοχικά θεατές και κουκλοπαίχτες.

Αυτή την εβδομάδα προσεγγίσαμε θεματικά τα συναισθήματα, τη χαρά, τη λύπη, το θυμό, την αγάπη, τη ζήλεια και το φόβο. Στο πλαίσιο αυτό αποφασίσαμε να φτιάξουμε γαντόκουκλες από παλιές κάλτσες και να παίξουμε με αυτές εκφράζοντας συναισθήματα. Η μεταμορφωση της κάλτσας σε κούκλα και η εμψύχωσή της από τα ίδια τα παιδιά τα ενθουσίασε. Δόθηκαν και ονόματα στις κούκλες και η παρέα μας μεγάλωσε με τον "Πατατούλη", τον "κύριο Βάτραχο", τη "Ντομάτα" και άλλους πολλούς. Συζητήσαμε με τις κούκλες, παίξαμε και τραγουδήσαμε!